ΠΟΛΙΚΟΤΗΤΕΣ Αστρολογική Εργασία του Παναγιώτη Αργυρόπουλου Μέρος Δ: Καρκίνος - Αιγόκερως

Με μεγάλη μου χαρά σας παρουσιάζω το τετάρτο μέρος της αστρολογικής εργασίας του μαθητή μου Παναγιώτη Αργυρόπουλου με θέμα τις πολικότητες των ζωδίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παναγιώτης είναι σπουδαστής της Αστρολογίας στα πρώτα βήματα της μαθητείας του. 

Παναγιώτη Αργυρόπουλε σε ευχαριστώ από καρδιάς που για μία ακόμη φορά στα τόσα χρόνια που διδάσκω με έκανες να νιώσω υπερήφανη δασκάλα. 

                                                                                        Σμάρω Σωτηράκη

Από τον αρσενικό τρίτο άξονα Αέρα/Φωτιάς « η Ευχαρίστηση της Γνώσης», στον θηλυκό, τέταρτο κατά σειρά και δεύτερο γωνιακό άξονα «πραγμάτωσης και ολοκλήρωσης» Νερού/ Γής, Καρκίνου/Αιγόκερου. 

Ο άξονας που προσδιορίζει το Πάνω και το Κάτω, η Ορμητική δύναμη της Εκδήλωσης σε κατακόρυφη διεύθυνση, η Πύλη της εισόδου μας στη τρισδιάστατη εμπειρία (Σελήνη, Καρκίνος) με τη συντροφιά του Αιώνιου Χρόνου (Κρόνος, Αιγόκερως) που ξεκινά να μετράει από την πρώτη διαίρεση του γονικού μας κυττάρου στο προστατευμένο περιβάλλον της Μήτρας.

Αν το λεπτοφυές, υπερκόσμιο περιβάλλον του Ιχθύ είναι η προϋπόθεση για το «το τέλος μου είναι η Αρχή μου» εμπεριέχοντας την Ιδέα της πρώτης σπίθας που εκδηλώνεται στο Κριό, εδώ ολοκληρώνεται η Δόμηση της προσωπικότητας του ανθρώπου μέσα και έξω.

Τα παρορμητικά νερά του Καρκίνου γεννούν αυτό που θα «ντύσει» σε ένα κοστούμι-ρόλο τα αιτήματα των προηγούμενων τριών αξόνων. Θα χρειαστεί να κάνουμε μία διευκρίνιση, άλλο πράγμα το Αίσθημα και άλλο το Συναίσθημα, κοινή η ρίζα τους μεν, αλλά η διαφορά τους μεγάλη. Η λεπτοφυής διαφοροποίησή τους συνίσταται στο γεγονός ότι το Συναίσθημα είναι το αποτέλεσμα της επεξεργασίας του Αισθήματος, αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι, με εργαλείο τη Συνείδηση μας. Είναι τα υπόγεια, ανήλια νερά του Σκορπιού που βγαίνουν στην επιφάνεια, γίνονται παρορμητικά ποτάμια του Καρκίνου για να χαρίσουν τη Ζωή (όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί στην ανθρώπινη ιστορία εμφανίστηκαν και άκμασαν δίπλα σε μεγάλα ποτάμια). Είναι αυτό που θα υπερπηδήσει τα εμπόδια που θα βρει, ανοίγοντας δρόμο για τη Ένωση με την Αιώνια Θάλασσα του συλλογικού  Υποσυνειδήτου.

Η Μεγάλη Θεά Σελήνη, με τον Κύκλο-θυμικό  χαρακτήρα της (πότε γεμίζει και λάμπει το από αντανάκλαση ακτινοβόλο Φώς της στα σκοτάδια του υποσυνειδήτου μας, και πότε βουτά μέσα σε αυτά και χάνεται), κρατά τα γκέμια της πιο βαθιάς υποκειμενικής εγωιστικής εκδήλωσης «Συναίσθημα». Στη δύσκολη και απαιτητική πορεία αυτή έχει τον αυστηρό, άτεγκτο Δάσκαλο-Κριτή Κρόνο να την κοιτά από απέναντι. Στεγνός, σκληρός, ο θέτων τα Όρια και τους Κανόνες που έχουν δοκιμαστεί στον Χρόνο, και που δεν θα διστάσει να καταστρέψει για να Δομήσει από την αρχή.

Πάνω στον 4^ο  άξονα (Καρκίνου/Αιγόκερου) «πατάνε» όλοι οι αστρολογικοί χάρτες, (συμπεριλαμβανομένου και αυτού της Ανθρωπότητας), με το ένα άκρο να δείχνει τα θεμέλια, πάνω στα οποία θα χτιστεί ο Πύργος της ανέλιξης μας, το άλλο άκρο να δείχνει προς το Θεϊκό ανώτερο Εαυτό.

Από τη φύση τους και οι δύο πολύ δυνατοί παίκτες που στις ακραίες τους μορφές δηλώνουν το γόνιμο και το άγονο, το παρορμητικό συναίσθημα με τον παρορμητικό περιορισμό, την ανεξέλεγκτη υποκειμενική υπερχείλιση, με την απόλυτη απαγόρευσή της. Και η «μάχη» ή η «συνεργασία» αρχίζει, ας μην ξεχνάμε ότι ο λόγος της συμπλοκής τους είναι η γέννηση του Ήρωα (Λέοντας) που θα περπατήσει μαχόμενος μέσα από τις μεγάλες προκλήσεις της Ζωής με σκοπό να βγει Νικητής.       

Αυτός θα είναι η μουσική σύνθεση, με τις πιο υψηλής συχνότητας νότες να δημιουργούνται από τη ΣΕΛΗΝΗ, και τις πιο χαμηλής συχνότητας από τον ΚΡΟΝΟ. 

Είναι το ζευγάρι των άκρων του «Θεϊκού κλαβιέ», η υψηλής συχνότητας μελωδία που την αντιλαμβανόμαστε ως τέτοια, μόνο όταν στηρίζεται στον χαμηλής συχνότητας ρυθμό που επιβάλλεται με μαθηματική αυστηρότητα.

Αυτός ίσως είναι ο άξονας που αν κανείς μέχρι τώρα δεν έχει συνειδητοποιήσει την αμφίδρομη σχέση μας με το Σύμπαν είναι καιρός να το Πράξει. Δεν είναι σχήμα λόγου το «να το Πράξει» και όχι να το συνειδητοποιήσει. Σε αυτό το περιβάλλον του ζωδιακού δεν αξιολογείται τίποτα, δεν εξετάζεται καν, αν δεν εμπεριέχει την απόδειξη του εφικτού, του έμπρακτα δυνατού.

Θα ήθελα να πάρω μία «βαριά ευθύνη» και να πω ότι, σε σύγκριση με τον 2^Ο  άξονα Γης/Νερού Ταύρου/Σκορπιού, η έμπρακτη υλική απόδειξη μπορεί να συνεχιστεί για πάντα ή έστω μέχρι τον κορεσμό, αν υπάρχει, με κατάληξη τη διάλυση. Εδώ έχουμε την ενσωμάτωση της ουσίας στη μορφή, τη μεγάλη θυσία αλλά, ταυτόχρονα τη λύτρωση και την εκδήλωση.

Αν στον Οριζόντιο Άξονα, που επίσης ανήκει στην παρόρμηση,(Κριός/Ζυγός)  διακρίνω την έτσι κι αλλιώς Αντίληψη (εκδηλωμένη, η ανεκδήλωτη δεν παίζει ρόλο - θεωρώ ότι η Αντίληψη προϋπάρχει), η «Καθετότητα» λειτουργεί αναγνωριστικά στο μυαλό μας ως σύμφυτο χαρακτηριστικό στο άκουσμα της λέξης, Άξονας.

Είναι λοιπόν ο τόπος που, ή στέκεσαι όρθιος στα πόδια σου ή όχι. Και φυσικά όλοι μας κάπως στεκόμαστε, κατ’ αρχήν μας έμαθαν τρόπους (Καρκίνος 4₀ς οίκος, μητέρα, πατρίς…κλπ)…

Αφού σταθούμε νομίζουμε ότι είμαστε και όρθιοι αλλά τολμώ να πω πως στην πραγματικότητα δεν είμαστε. Μαθαίνουμε συνεχώς να είμαστε και προσπαθούμε, όπως όταν ακολουθούμε τον ρυθμό του διαδρόμου γυμναστικής και περπατάμε ή τρέχουμε ανάλογα με την ταχύτητά του, προκειμένου να μην πέσουμε. Στην ουσία όμως, με αυτό τον τρόπο, λειτουργούμε ασυνείδητα, ακολουθώντας έναν αυτοματισμό και όχι τον ρυθμό της ψυχής μας που πάλλεται αγωνιωδώς για να μας συντονίσει με τον Ανώτερο Ρυθμό.

Ο άνθρωπος για να μπορέσει να βγει από «τον διάδρομο» της ασυνειδησίας και να μπει στο μονοπάτι του πρέπει να αποδείξει έμπρακτα τις δυνατότητες της όποιας εξέλιξης του, με οδηγό τον «Μύστη» Αιγόκερω που όταν ξεπεράσει την ανασφάλεια διαχείρισης των συναισθημάτων του που του θυμίζουν το χάος, γίνεται η αταλάντευτη πυξίδα που δείχνει τη  κατεύθυνση της πνευματικής μας εξατομίκευσης στο αποκορύφωμα (10₀ς οίκος) του χάρτη μας.

Ουσιαστικά αυτό είναι το αίτημα του Κρόνου και του Αιγόκερου και όχι μόνο ο χώρος που μας καταδεικνύει ως κοινωνικά υποκείμενα («πετυχημένα» ή όχι). Ας μην ξεχνάμε ότι τίποτε δεν έχει αξία για τον τον Αιγόκερω, τον Κρόνο και τον δέκατο οίκο αν δεν υπάρχει αντίκτυπο στο υλικό περιβάλλον. Και υλικό περιβάλλον για τον Αιγόκερω είναι η κοινωνία που ζει μέσα της. Δηλαδή, μπορεί μέσα από αυτό το περιβάλλον να αναγνωρίζεται η κοινωνική επιτυχία, η καριέρα, κλπ που σηματοδοτούν ένα σπουδαίο κομμάτι της ζωής μας αλλά η ψυχή, μέσα από αυτόν τον άξονα, αποζητά κάτι πιο σπουδαίο από την αναρρίχηση στο κοινωνικό κατεστημένο. Αποζητά την ανέλιξή της προς το Θείο, την ένταξή της στα Άγια των Αγίων μιας μυητικής διαδικασίας που θα την οδηγήσει στο ουσιαστικό αποκορύφωμά της.

Ο Καρκίνος έχει να ξεπεράσει τον υποκειμενισμό των συναισθημάτων του και ο Αιγόκερως τον υποκειμενισμό των ορίων του, ελαττώματα που αναπτύσσει ο άξονας και είναι αιτία να κατατάσσονται αυτά τα ζώδια στην ομάδα «των ιδιωτών», των αποκομμένων από την Μεγάλη Εικόνα. Η «ανεξέλεγκτη γέννα» καταστρέφει το ζωτικό περιβάλλον που χωρίς αυτό δεν θα ευδοκιμήσει καμία γέννα. Από την άλλη, η «ασφυκτική απαγόρευση» οδηγεί στη στειρότητα.

Υπέροχα δύσκολο το αίτημα του άξονα, ειδικά στις μέρες μας που η οποιαδήποτε πράξη πρέπει να γίνεται κάτω από το πρίσμα της δημιουργίας δομών με εξατομικευμένη και όχι ιδιωτική ευθύνη.

Παναγιώτης Αργυρόπουλος